Irish Beer
Irish Beer,
ocen: 14 |
| Nazwa: | Irish Beer |
| Browar: | Browar Kormoran |
| Voltaż: | 6.5% |
| Rodzaj: | Ciemne |
| Opis producenta: | Piwo ciemne, mocne, pasteryzowane. Skład: woda, słód jęczmienny jasny i ciemny, karmel, chmiel. Ekstrakt 14,5% wag. Wielkokrotnie nagradzana, niepowtarzalna kompozycja słodów jasnego i ciemnego. |
Przyszpil recenzję
Zaloguj się aby dodać recenzję.
Wygląd: Ciemno brązowe, niemal czarne i nieprzejrzyste. Piana jasno beżowa, grubo pęcherzykowata, skąpa i szybko zanikająca do słabego kożucha.
Aromat: Słodki, czuć kawę, gorzką czekoladę, lekką paloność i słodkie ciemne owoce. Po ogrzaniu wyłazi karmel i czarne wiśnie, co nadaje piwu jeszcze słodszy akcent.
Smak: Adekwatnie do zapachu jest słodko. Na początku czuć słodką kawę, czekoladę, lekki akcent owocowy. Do tego lekki alkohol i karmel, zwłaszcza po ogrzaniu, co nadaję piwu likierowości. Na koniec czuć słabą goryczkę w postaci palonego słodu. Finisz lekko rozgrzewający. Wysycenie niskie.
Ogólne wrażenie: Piwo jest mocno deserowe. Słodycz wyraźna i w smaku i w aromacie. Całość mocno czekoladowa, treściwa, nawet lekko gęsta. Na dłuższą metę słodycz może męczyć, zwłaszcza, że goryczka nie stanowi tutaj praktycznie żadnej przeciwwagi.
Kolor: ciemny z przebłyskami wiśniowymi. Piana – kremowo-beżowa, gęsta, dość wysoka, szybko opada i zostawia nikły kożuszek. Zapach z butelki – palone słody i chmiel (o dziwo czułem go) oraz karmel. Zapach ze szkła – karmel i palone słody zbliżone do kawy. Smak – najpierw słody, karmel, potem lekko czekolada. Chmielu zero, goryczka minimalna. Lekkie w odbiorze piwo, bez szału, ale tez i bez wad, choć mało kawy. Jak na 14,5 % ekstr. wodniste, ale nie czuć alkoh. a to przecież 6,5 %. Dla początkujących piwoszy dobry „browar”, dla zaawansowanych strata czasu.
Kolejny udany wytwór Kormorana. Bardzo klasyczny stout na modę brytyjskiego piwa. Kolor ciemny pomiędzy wiśnią a brązem zdobi beżowa piana ze średnich i drobnych pęcherzy, która opadła szybko do minimalnej warstewki. W aromacie dominują palone słody i delikatnie (bardzo!) chmielowa goryczka. Kontrą jest zapach karmelu. Smak początkowo typowy dla piwa ciemnego, o dziwo – w pierwszej chwili wyczułem efekt orzeźwiający. Lekka cierpkość połączona z palonymi i jasnymi słodami bardzo dobrze współgra, piwo jest pomiędzy słodkim a wytrawnym. Balans daje wysoką pijalność. Goryczka na niewysokim poziome połączona z wysokim dość wysyceniem daje przyjemny efekt lekkiego tylko szczypania na obrzeżu języka.
Po pierwszym łyku odrobinę się zawiodłem, ale to na pewno dlatego, że spodziewałem się czegoś trochę innego. Z każdym kolejnym umacniałem swoje przekonanie, że to ciemne piwko jest naprawdę solidnym przykładem dobrego piwa w swoim gatunku. Ładna, ciemna barwa, nienarzucający się subtelny zapach, delikatny smak to argumenty przemawiające za dobrą robotą w wykonaniu Browaru. Co prawda nie wpasowało się w moje indywidualne gusta, przez co ogólna ocena troszeczkę zaniżona, ale nie zmienia to faktu, że jest solidną pozycją wśród ciemnych piw.
Browar Kormoran dobrym piwem stoi! To rozkwitach poetyckich nt. jasnego cuda przyszedł czas na ciemną stronę Kormorana. Po przelaniu piwo wydobyło piękną, gęstą, beżową pianę. Pod spodem ciemność widzę. Podoba się, a jak! W smaku jest łagodny, stonowany, pełny, grający dosłownie na wszystkich kubkach smakowych. Słodkawe nuty kawowo-karmelowe łamią się z goryczką tworząc symfonię tak przyjemną, że do niej chętnie wrócę. Mocne 8.
Drugie moje piwo z Browaru Kormoran i po raz drugi klasa. Nie będę tutaj produkował z siebie jakiś elaboratów i kwiecistych peanów. Irish Beer to poprostu znakomite ciemne piwo. W barwie w zasadzie czarne z ciemnobrunatnymi refleksami. Piana po przelaniu nie należała to przesadnie obfitych, jednak swą barwą kojarzy się ze stoutem – jest beżowa drobna i przyjemnie oblepia szkło. Smakowo: delicje na me kubki smakowe. Mocno wyczuwalna nuta karmelowa i słodowa, goryczka niska. Przeszkadzało mi trochę wyższe nasycenie powodujące takie jakby kłucie na języku ale było to marginalne i uznałem iż przymknę na to oko. Aromatycznie mamy tu niemal analogię smaku, niemal ponieważ przy głębszym wziewie, szczególnie pod koniec czuć było taki jakiś ostrzejszy aromat ale nie potrafię go zdefiniować. Generalnie piwo to, to niezła zmyła bo na etykiecie nie ma słowa o stylu a smakowo, zapachowo oraz z nazwy można by przypuścić tezę że to stout. Lektura strony Browaru wyjaśnia jednak wątpliwości: Irish Beer to….ciemny lager. W każdym razie jest to trunek znakomity, godzien polecenia i napewno jeszcze zagości w mojej lodówce.
Pierwsze piwko, które od dłuższego czasu przelałem do kufla (z butelki się znaczy, bo z puszki raczej zawsze przelewam z racji metalu). Chciałem sprawdzić piankę i barwę. Co do piany to piękna, gęsta, delikatna i wolno opadająca. Barwa, jak na ciemne piwo to trochę nieudana, bo można przez nie TV oglądać (jest to pewnie efekt połączenia słodów ciemnego z jasnym, dlatego jako tako usprawiedliwiam). Zapach mało intensywny, trzeba się nad nim mocno pochylić żeby wyczuć, aczkolwiek dosyć charakterystyczny dla ciemnych piwek. Pora na smak… tu wielkiego zaskoczenia nie ma, dobry intensywny smaczek ciemnego piwa, chmiel, lekka słodycz karmelu, kawa. Wysycenie… a chrzanić, nie znam się i na pewno mnie nie interere. Moc, i to jest to co Tygryski lubią najbardziej, solidne 6,5%, czego w ogóle nie czuć (dzięki czemu pije się przyjemnie i czuje się, że tupie). Generalnie bardzo dobry ciemniak, tym bardziej, że pochodzi od Kormorana, który raczej się w tym rodzaju piw nie specjalizuje. Silne 8,5.
będzie krótko: jak na Irlandzki stout zdecydowanie za mało wytrawny, poza tym ok 😉
Piwo ciemne co się zowie
Trochę przypadkiem wpadł w moje ręce. Nie zdjąłem go, przez nieuwagę, z lady sklepowej na której stawiałem nowe trunki, w celu zakupu, których jeszcze nie mamy w naszej nachmielonej bazie. Wiedząc, że pił go Brat Marcin nie zamierzałem go nabywać. Ku swojemu zaskoczeniu wyjąłem go jednak z plecaka w domu. Smutek z popełnionego błędu zasklepił się jednak szybko po przeczytaniu recenzji Brata M. i zerknięciu na jego ocenę. Podniecony zacząłem odliczać czas do otworzenia butli. Na wstępie piwo ukazało swoje wizualne piękno. Solidna czerń z przebijającym się mocno ciemnoczerwonym kolorem. Chciało się zamoczyć usta. I było warto. Jak dla mnie klasyczne w smaku ciemne piwo o znakomitych proporcjach. Nie ma tu żadnych oryginalnych fajerwerków, ale baza jest tak znakomita, że to absolutnie nie przeszkadza, wręcz przydaje. Piwo z rodzaju klasycznych w smaku i po prostu bardzo dobrych. Dla miłośników ciemnych piwa jazda obowiązkowa.
Rewelacja
Piwo w moim odbiorze po prostu nie wygląda. Przypomina nieudolne próby słabych browarów nadania swoim produktom jakości. Sama nazwa nawet próbuje aspirować do piw irlandzkich – w dość prosty i nachalny sposób. Nic o tym piwie wcześniej nie czytałem, a informacje o jakichś odznaczeniach zawarte na etykiecie zignorowałem myśląc, iż należą do jednych z tych, gdzie wystarczy opłacić jakąś kwotę i dostajesz nagrodę.
O ja niegodny, jakże zbłądziłem. Elementy pozytywnego zaskoczenia nastąpiły już przy nalewaniu piwa – ładny, głęboki kolor, dość wysoka i gęsta piana pięknie osadziła się na kuflu (choć sama w sobie specjalnie długo się nie utrzymała). W stan pełni pozytywnego zdziwienia wszedłem, gdy go spróbowałem. Po pierwszym łyku, błyskawicznie sięgnąłem po kilka następnych i banan pojawił się na mej zarośniętej gębie. Delikatny smak, mało goryczki, z wyraźną nutą zbożową obok właściwych dla piw ciemnych karmelu i kawy – jednym słowem RE WE LA CJA! Jak dla mnie Wyborniak – czyli 9/10. I sam się dziwię, bo nie spodziewałem się po tym piwie osiągów na tym poziomie. Polecam!